Het verhaal van Angelique en Michiel begint bij een reis die Angelique graag alleen wilde maken, nog voordat ze Michiel kende. Alleen Angeliques moeder zag dat niet zo zitten, een vrouw alleen op vakantie. Schiermonnikoog werd als veilig oord bestempeld. En al was ze nog nooit op een Waddeneiland geweest, “vanaf het moment dat ik op de boot stapte had ik het gevoel dat ik naar huis ging.” Misschien kwam het omdat zeelucht haar niet vreemd was, als dochter van een marinier.
Ze ging in de eerste jaren alleen, daarna met vriendinnen. Hoewel ze Michiel inmiddels had leren kennen, mocht hij niet mee “want het was mijn eiland”. Blij was ze, toen hij toch ook van Schiermonnikoog bleek te houden. “Het Schiermonnikoog van nu is het Terschelling van 30, 40 jaar geleden”, vindt Michiel. “Toen ik er de eerste paar keer kwam herkende ik veel terug van wat ik als kind had meegemaakt op Terschelling. Het is vooral dat vrije gevoel, de natuur, ruimte, licht en lucht wat een Waddeneiland zo bijzonder maakt.”
Steeds vaker kwamen ze samen naar het eiland. Toen de kinderen klein waren, brachten ze er veel zomer- en kerstvakanties door. Ze kochten er uiteindelijk zelfs een vakantiehuisje. Door het op te knappen en in te richten kregen ze veel contact met ondernemers. Angelique: “Hierdoor voelden wij ons steeds meer thuis op het eiland.”
De bruiloft werd klein en intiem, met 50 mensen die dicht bij het stel staan. Angelique: “Het was een weekend vol mooie samenkomsten, maar ook veel vrije momenten voor iedereen. Er was echt tijd om bij te praten met iedereen, dat vonden we belangrijk. Voor de officiële ceremonie hebben we nog een heerlijke high tea als lunch genoten. Pas daarna zijn we ons klaar gaan maken voor hét moment.” Dat begon met stilstaan bovenaan de strandopgang bij de Marlijn. Michiel: “Dat was ons momentje als gezin en met onze ouders. Kort voor ons trouwen overleed mijn vader en daarom hebben we op hem geproost met ‘zijn’ drankje, een glaasje Campari. Toen we op blote voeten het strand opliepen, speelde de gitarist van het lokale muziekcollectief Jellyfish ons nummer ‘Home again’. Na de ceremonie gingen we weer blootsvoets naar boven, waar champagne en bitterballen waren.” Een magische avond met heerlijk eten en muziek en zonder strakke planning volgde.
Zowel Angelique als Michiel zijn eerder getrouwd en samen durfden ze het nog een keer aan. En daarbij hoorde ook een officieel aanzoek, volgens Angelique. Michiel: “Ik heb twee keer een moment gehad waarop ik haar wilde vragen, maar dat lukte niet. Uiteindelijk wist ik op een gewone avond tijdens het koken de juiste woorden te vinden.” Dat Schiermonnikoog de trouwplek zou worden, stond vast. We wilden ‘ja’ zeggen op de plek waar we echt van houden.”
Angelique: “We beseften vrij snel dat alle plannen die we maakten, nooit in één dag zouden passen. Het kon niet anders dan de onderdelen van onze bruiloft te verspreiden over een weekend. We bedachten ook dat het handig zou zijn om iemand in de arm te nemen, die veel weet over het eiland en veel voor ons kon organiseren. Zo kwam Christy op ons pad. We hadden meteen een klik met haar en hebben heel wat afgelachen in de voorbereiding. Met de nodige koffie, thee en borrels heeft ze voor ons een draaiboek gemaakt. Ze had meteen door wat we voor ogen hadden, wist ons goed in te schatten qua type persoonlijkheid en de sfeer van ons trouwweekend.”
Angelique: “Christy was overal bij zonder aanwezig te zijn, zij overzag alles tot in de puntjes. En de momenten waar ze niet bij kon zijn, had ze afgestemd met haar collega Jennifer. We hoefden ons niet druk te maken over of alles wel liep, daardoor konden we ons focussen op de dag zelf. We konden volop genieten van onze trouwdag.”
